Ik ben Jimmy.

Mijn leven lang snapte ik er geen kloten van. Ik had een intense levenslust en een oneindige levensenergie en nieuwsgierigheid naar alles en iedereen. LEVEN toch?

Op een oudere leeftijd vroeg ik me steeds meer af: waar is dat gebleven?

Ik heb vaak op het punt gestaan dat ik echt niet meer wilde leven.

Omdat ik me afvroeg: wat ben ik waard?

Ik kampte met veel labels en zogenaamde “stoornissen” waar ik niet in geloof: suicidaal, identiteit crisis, ADHD, concentratieproblemen, verslaving, depressie, dwang en drang, psychose, eczeem, burn-outs, paniek en angststoornissen. Alles wat me eigenlijk dieper bracht in de zoektocht naar mezelf.

Eerst leek het gewoon oké, maar ik kwam er steeds meer achter dat het bullshit was, dat het voor duidelijkheid moet zorgen maar ook alsof er iets mis met je is. Verwarring & identiteit die je aanneemt.

Is dit niet gewoon wat bij het mens-zijn hoort?

Al jong voelde ik zoveel druk, pushen, en had ik het gevoel dat ik zoveel dingen moest doen die ik eigenlijk helemaal niet wilde. Maar dat is natuurlijk hoe het hoort en “het leven”. Want dat horen we allemaal van onze omgeving en dat gaan we dan geloven. Ik wilde gewoon spelen en genieten.

Dus ik heb veel gestreden, gevochten, me staande gehouden, weerstand geboden en gevuurd.

Ik voelde me: eenzaam, machteloos, niet goed genoeg en onbegrepen. Alleen, klein, dom, minderwaardig. Heel sensitief en niet wetende wat ik met alles aan moet wat er in me omgaat.

Ik zocht naar rust en erkenning op de straat en tijdens het feesten, drank, roken, blowen, de stoere jongen uithangen en vrouwen. Dit was heel lang het enigste waar mijn aandacht en focus “echt” naartoe ging. Dit was mijn leven.

Ik vroeg me steeds vaker af:

Wie ben ik? Wat doe ik hier? Wat wil ik écht?

Ik voelde me niet thuis in dit systeem.

Niet op school, niet in de maatschappij, niet in de zorg. Niet in de manier hoe alles ging. Ik kon niet leven met: “Zo is het nu eenmaal.”

In het zorgsysteem ben ik van het kastje naar de muur gegaan, van hier naar daar. Medicijnen, zalfjes, psychologen, psychiaters, therapieën en klinieken.

Verschillende scholen en opleidingen, geen werk, wel werk, uitkeringen, geen geld, broke zijn, schulden, vallen, opstaan. Veel verschillende werelden mogen zien.

Ik was gewoon zo erg aan het OVER-LEVEN.

Rond mijn 18e begon ik met mijn eigen zoektocht en koos ik mijn eigen pad. Maar ik kampte nog steeds met al die shit. Sterker nog: ik dacht dat het hierdoor beter werd, maar het werd steeds erger en bij vlagen begon ik mezelf meer te zien.

Ik dook in spiritualiteit, bewustzijn, zelfontdekking, zelfrealisatie, mijn ego, emoties, gedachten, gevoelens, trauma’s, lichaam, diverse stromingen, universum, God, Jezus, Buddha, Allah, Bijbel, hogere zelf… en alles wat te maken heeft met al die vragen.

Ik stopte met mijn verslaving en kwam mezelf ontzettend tegen in alle vormen. In alles wat ik zo had onderdrukt. Destructiviteit, angsten, twijfels, onzekerheid, geaardheid in alle mogelijke vormen.

Opzoek naar mannelijkheid, vrouwelijkheid, antwoorden..

Ik leerde mezelf steeds meer veilig te voelen in mezelf, mijn emoties, gedachten en gevoelens, en dus hier op aarde. Ik begon mezelf stap voor stap meer lief te hebben, te vergeven en mezelf te accepteren mijn superlevendige energie én mijn donkere kanten. Ik leerde weer meer te LEVEN dan te OVER-LEVEN.

Ik leerde vreugde en dankbaarheid te halen uit kleine dingen waar ik eerst alleen maar onrust, stress, gehaastheid, druk en moeten voelde. Je bent je eigen destructiviteit en ondergang of je eigen blijdschap en vreugde.

En weet je wat het bijzondere is dat ik ontdekte?

“Ik wilde gewoon mezelf zijn.”

In de puurheid en de echtheid die ik ben.

En ik geloof dat we dat simpelweg gewoon allemaal willen.

Het is mijn missie om impact te maken en levens te veranderen tot in de diepte en de vreugde. Om te geloven en te vertrouwen in jezelf en je eigen kracht.

En verdomme geen eind te maken aan je leven.

Maar een eind te maken aan de illusie waar we in geloven wat of wie we zijn.

Dank je wel.

Ik heet jou van harte en prachtig welkom hier.

Laten we er samen wat van maken.

Jimmy “Jimbo” van der Lee